Overblog
Editer l'article Suivre ce blog Administration + Créer mon blog
AVALI avali, a rivistablog primurosa di u spannamentu di a pruduzzioni litteraria corsa d’oghji, ma à tempu locu di baratti è di critica suciali.

I SPUSSISSATI

marceddu

Les dépossédés

Robert McLiam Wilson & Donovan Wylie - edizioni Christian Bourgois, 2005 (347 paghjni).

 

Scriva sopr’à a puvartà, circà di palisà u veru di ciò ch’edd’hè, veni mali assai : veni mali assai postu chì à spessu si cadi in a trappula cunvinienti di u studiu ecunomicu è/o statisticu carcu à sciffri ed altra robba di parcintuali ( à quandu falsificati) numichi di a rialità vera è viritativa. Tandu indù hè ch’edda si ni stà a suffrenza, u patimentu di a ghjenti in carri viva ? Hè propiu ciò ch’eddi sò ghjunti à capì Robert McLiam Wilson, scrittori è Donovan Wylie, fottograffu, quand’eddi scelsi d’accimà u travagliu ch’avia da cunduciali à u libru chì oghji si pò leghja.
 

u locu : u Regnu Unitu.
 

U tempu : à l’entri di u 90a.
 

U cuntestu : una sucità « libaralizata » da a furia thatcheriana (a lascita di Thatcher ancu puri u Labour, a manca dunqua, l’hà fatta soia…) chì si sceta com’è spussissata.
 

È da essa spussissatu, bisogna ad essa statu, à mumentu datu, in gradu d’avè pussidutu calcosa, ancu poca robba, un travagliu, una casa, una famiglia. Parti da quì u custatu di l’autori. Ùn voni micca discriva, voni truvà un sensu à a puvartà imposta.
 

Da renda cù sincirità quidda puvartà, hà sceltu McLiam Wilson di pidià zoni emmarghjinati chì più và più s’allargani ; d’altrondi, sò lochi ch’eddu cunnosci bè è megliu eddu : hè natu è ingrandatu in i quartieri disgraziati di a Belfast catolica è ghjuntu in Londra, à a prima campava in carrughju. Un’annata da usini chjusi à appartamenti disgraziati, da squat misari à casi bisugnosi. Da tutti quanti ‘ssi scontri, ‘ss’intarvisti, ‘ssi stondi scumpartuti, ‘ssi distini pessimi avvicinati, hè natu un libru cù unu stili unicu è impignatu.



McLiam Wilson impenna è  Wylie pigli i fottograffii. A fottò imprighjuneghja, cruda è linda, un cutidianu urrendu, da tistimunià cù forza è ghjustezza di i guai di a crisi di l’alloghju, di a crescita di i picculi travagli pagati pochi è micca, di u scempiu di a pulitica d’aiutu suciali, di u disimpiecu longu è massicciu, via, di a disincantata fin di l’epica industriali. Ma cù l’apparechju, nasci razza di distenza, chì à Wylie u sfranca da a rialità. McLiam Wilson inveci s’annega à tempu à quiddu ghjuvanottu neru astutu è disimpiicatu, à quidda ghjovana mamma di famiglia abbandunata da u maritu è senza niscun aiutu, à quiddi ziteddi insalvatichi di i carrughji di Belfast…
 

 Ghjugni à palisacci McLiam chì u veru sughjettu di u so libru altru cà u fiascu ùn pò essa. Fiascu di i parsoni scontri. Fiascu di u so prughjettu litterariu postu ch’edd’ùn ghjugni, à contu soiu, à fà di I Spussissati quiddu libru glubali sopr’à a puvartà. Fiascu di una sucità, chì cundanna i figlioli soi à l’addisperu.
 

 Dipusitariu di tutta quanta ‘ssa sustenza umana in fusioni, hà scelta McLiam Wilson di fassi attori di u so libru. Hè prisenti à fiancu à quiddi chì patini, ùn parla micca pà eddi, ùn si ni ghjova micca, i faci ancu più vivi è tacchiendusi i ritratti, c’imponi quissa quì a dumanda : è voi, chì faciati vo s’è vo fussiti in i so panni ?
 

 Fiascu nò. Semu quì di pettu à u travagliu di unu scrittori chì altru cà usà l’attrazzi ch’eddu cunnosci ùn pò fà. Hè cusì chì I Spussissati pindarìa di di più voltu u rumanzu cà l’inchiesta ghjurnalistica « ughjittiva », par via di i discrizzioni di i lochi è di l’embii, di i prutagunisti chì parè, parini parsunaghji di finzioni, di l’autori prisenti sempri in u racontu ch’eddu faci apradendu « eiu » è analizendu riazzioni è pinsamenti soi quant’è i fatti prisintati. Un libru chì franca i cunfini gennerichi stretti è trapassi i codici cunvinuti : sarà un’inchiesta, unu racontu o calchì assaghju ducumintatu ? Mi pari à mè chì u sottu titulu di contra rumanzu li staria bè è strabè.
 

 Fiascu nò dunqua. Un libru di litteratura in lu sensu u più altu di a parola. A litteratura in ciò ch’edda t’hà di più suvversivu : a capacità à intargà, à scuzzulà à svighjà u mondu, à fà ch’eddi mutessini i raprisintazioni nosci, à dà sensu, à facci cuscenti di i scempii ch’edda vedi spuntà.
 

Un libru lucidu.



Marceddu Jureczek t’hà 36 anni. Hè natu in Aiacciu è ci insegna u corsu in liceu prufiziunali. Prisidenti di l’associu Matina Latina, hè u capiridattori di a rivista Avali è sicritariu di ridazzioni di u misincu U Taravu. Parechji di i soi i scritti, part’è più raconti, sò stati publicati in i rivisti mintuvati, in Bona Nova è le Journal de la Corse. U so prima rumanzu Ghjuventù Ghjuventù... hà ricivutu u premiu 2007 di u libru corsu cuncessu da a Cullittività Tarrituriali di Corsica. U so sicondu libru, U Vantu di a Puvartà, un assaghju, hè sciutu di pocu. 

Pour être informé des derniers articles, inscrivez vous :
Commentaires